Willy van der Kuijlen zou trots zijn, in al zijn bescheidenheid
- 2 min leestijd
Willy van der Kuijlen stal de harten van miljoenen voetballiefhebbers. Een daarvan was Frans van den Nieuwenhof. Als kind woonde hij in dezelfde buurt als Willy. Hij juichte hem toe als 8-jarige seizoenkaarthouder. En hij besloot dat Willy’s jaren de beste uit de clubgeschiedenis zijn.
Tekst Paul van Vugt
Beeld Saskia Kropff
In 2011 schreef Frans de biografie ‘Onze Willy’. Een veelal tekstuele levensloop. En, volgens Frans, daarom niet hét monument dat recht doet aan zijn kleurrijke carrière. Met het vuistdikke en fotorijke boek Willy is dit er nu wel. Een monument van 384 pagina’s die dat voetbalgeneraties verbindt, dankzij bijdragen van onder andere anderen Ruud van Nistelrooij, Guus Hiddink, Marcel Brands en Willem van Hanegem.
Verborgen plakboeken
“Na zijn overlijden heb ik veel met zijn familie en andere betrokkenen gesproken. Wat bleek: Willy had tijdens zijn carrière tientallen plakboeken bijgehouden. Gevuld met krantenknipsels en wedstrijdverslagen tot tickets van vluchten met het Nederlands elftal. Typisch Willy: bijna niemand wist van deze boeken. Willy’s ijver verraadt dat hij elke dag van zijn carrière zijn jongensdroom leefde.”
“De plakboeken wakkerden het vuurtje aan om dit nieuwe boek uit te brengen. Gesteund door de Legends Lounge, die dit boek mede mogelijk heeft gemaakt. Zij drukten me op het hart: ‘Als je een eerbetoon maakt, doe het dan goed. Met een uitgave die recht doet aan de persoon en aan de stylist Willy van der Kuijlen.”
“Als speler belichaamde Willy het PSV-DNA. Hij klikte met alle lagen van de club. Van directie tot supporters. Een mooie man, in al zijn doen en laten. Je ziet het zelfs op zijn actiefoto’s. Hij staat er altijd goed op. Dat zegt alles over zijn stijlvolle manier van spelen.”
“Hoe Willy zou reageren op dit monument? Trots. Omdat het boek is gemaakt in zijn geest en tot stand is gekomen in nauwe samenwerking met zijn familie. Én omdat de focus ligt op wat Willy belangrijk en mooi vond in zijn carrière. En nee, dat waren niet per se zijn goals, maar zijn toewijding voor de club en de sport. Voor zijn dienende rol.
Veelzeggend zijn de woorden in een schriftje dat hij als 16-jarige bijhield. Bij een wedstrijd waarin hij zeven keer scoorde, stond: ‘het maakt niet uit wie ze maakt’. Daar was geen woord van gelogen. Het maakte hem écht niet uit. Jaren geleden herinnerde ik hem aan een wedstrijd waarin hij drie keer scoorden. Dan keek hij me lachend aan: ‘Kan best zijn’. Hij kende geen enkele praalzucht. Zo was Willy. En met dit boek blijft de herinnering in leven.
