Joshua van Iersel: Vitaminen aan de muur
- 4 min leestijd
Less is more gaat voor mij niet echt op, stelt Joshua van Iersel, met gevoel voor understatement. Hij exposeert in de Veghelse Noordkade met zijn uitbundige kunst. Het is gelaagd, energiek en kleurrijk. “Als een stevige vitaminepil”, vult Joshua aan. De opening van zijn expo in de voormalige mengvoedersfabriek ligt al even achter hem. Maar hij bekijkt zijn werk nog steeds vol verwondering. Als een bezoeker die het soms metershoge werk voor het eerst ziet. Joshua klapt in zijn handen. Hij kickt op het echo-geluid in de torenhoge silo’s. Hij merkt op dat zijn kunst veel beter werkt op het grijsgrauwe beton dan op het wit van zijn atelier. Joshua straalt. Hij ziet dat het goed is.
Tekst: Paul van Vugt // Beeld: Saskia Kropff
Het werk van Joshua is te duiden als popart, figuratief of abstract. Maar wat vooral opvalt, is de heerlijke speelsheid. Met veel invloeden uit comics, die het werk ongedwongen en toegankelijk maakt. Op elk doek – of lap, zoals hij het zelf noemt – duiken blije gezichtjes op. Die funny faces zijn er altijd geweest bij Joshua. Als kind. Als kunstenaar.
De gezichtjes zijn de ankers in de chaos. In de getrokken soep uit Joshua’s hoofd. “Ze maken mijn werk direct en duidelijk. En ze dienen een voornaam doel: ze geven een bak aan positieve energie.” Iets wat we als maatschappij wel kunnen gebruiken, volgens Joshua. “Ik baal er wel eens van dat de wereld een wat down-sfeer heeft. Ik denk dan: kijk eens om je heen. Zie op wat voor vette plek we leven. Pak die vibes. Voel de soul.”
Zijn expo draagt de toepasselijke titel Underneath the surface. Alles wat we zien, heeft iets onderhuids. Er schuilt altijd iets onder het zichtbare oppervlak. Voor Joshua is de fysieke gelaagdheid van zijn werk uit nood geboren. “Mijn kunst is een uitspatting van mijn werkdrift. Als beginnend kunstenaar was ik productiever dan mijn portemonnee aan kon. Geld om doeken te kopen, was er vaak niet. Dus werkte ik maar over mijn bestaande werk heen. Ik bleef tekenen en schilderen.”
Die gelaagde aanpak is nu Joshua’s handtekening. Zelfs nu de boterham een stuk beter belegd is en hij niet meer hoeft te kijken op een metertje schilderslinnen meer of minder. Hij heeft naam gemaakt. Nieuwe deuren geopend. Mede dankzij het ondernemerschap dat hij in zichzelf ontdekt heeft. Als een nieuwe laag onder zijn kunstenaarschap.
“Ik stel mezelf als doel dat ik elk jaar vooruit wil. Kijken waar ik sta als kunstenaar. Wat mijn werk doet met mijn publiek. En ik wil dat meer mensen mijn werk zien. Want ik merk aan de reacties die ik krijg, dat mijn werk gezond is. Energiek en vrolijk, als een shot zonlicht.”
Over zonaanbieders heeft Joshua weinig te klagen deze expo. En ook niet over opdrachtgevers die zich graag verbinden aan zijn werk. “Mijn kunst kleurt al een tijdje La Fuentes kleding. Dit is een beetje per toeval ontstaan, dankzij mijn vriendin, die namens Red Bastard zijn kledinglijn verzorgt. De samenwerking staat nog in de kinderschoenen, maar als de brug echt ligt, gaan we knallen.”
“In opdracht werken is goed voor mijn ontwikkeling, merk ik. Voorop staat dat ik alleen opdrachten aanneem die passen bij mij. Vervolgens krijg je te maken met enkele kaders die je niet hebt als je 100% vrij werk maakt. Andere formaten en materialen bijvoorbeeld. Het dwingt me ook om beter te luisteren naar mijn publiek. Kritisch mijn eigen werk te benaderen. Jezelf nog meer te dwingen om te verrassen. Ondernemen zorgt dat ik groei als kunstenaar. Dat ik stappen kan maken. Naar Londen en Parijs … ik wil doorpakken. Zonder dat ik vergeet te genieten van het nu.”
“Ik wil als een goed bak thee op smaak komen. Met mijn eigen karakter. Dat betekent dicht bij mezelf blijven. Eigenwijs en volhardend zijn in wie ik ben en wat ik doe. Dat is een echt Van Iersel-trekje, geërfd van mijn pa en opa. Hun visie als kunstenaar koester ik: ‘als je geluid maakt, zorg dan dat het van jou is’, vinden zij. Én dat je werk iets toevoegt. Dat het binnenkomt bij de mensen. En wat er ook gebeurt: blijf bij je plan en je identiteit.”
“In mijn geval kom ik altijd weer bij de funny faces uit. Dat is de meest pure vorm van wie ik ben. Mijn roots. En de toegangspoortjes voor mijn publiek. Volwassenen gaan op in mijn werk, maar die gezichtjes boeien ook kinderen. Heel belangrijk. Want wat is er nu mooier dan een opa en een kleinkind die samen genieten van je werk. Dat je ze beiden weet te raken.”
“Van mij mogen ze zelfs met een stift iets toevoegen aan mijn doeken, bij wijze van spreken. Dat zou ik eerder een verrijking vinden, dan kunstschennis. Laat jezelf zien. Voeg iets toe aan de wereld. Teken, drum, dans, schrijf … whatever. Jezelf uiten is je natuur. Dat is goed voor iedereen”, schrijft Joshua voor, terwijl hij nog eens wandeling maakt tussen zijn werken. Trots en blij als een kind. Zijn ogen verdwalen in de kleuren en vormen. In de lagen van zijn leven. Je ziet zijn hoofd overuren maken.
“Weet je, er zijn mensen die zich alleen maar uiten door een boodschappenlijstje op papier te zetten …
Daar snap ik dus echt helemaal niks van.”
Bezoek de expo van Joshua van Iersel ‘Underneath the Surface‘ tot en met 10 maart in De Compagnie, Noordkade 10-12 Veghel
