Dirk van Meer: Succesvol ondernemen met autisme

Schijn bedriegt. En ook vooroordelen liegen erop los. Bijvoorbeeld over Dirk van Meer. Hij is initiator van onder andere CORE, een groot studententeam dat zich richt op complexe, circulaire vraagstukken. Als ondernemer richt hij zich op duurzame innovaties, als winnaar van onder andere de Rabobank Inspiratieprijs. Da’s vast een harde salestijger, zou je denken. Iemand die zonder twijfel vol op z’n doel afgaat. Niets is minder waar. Dirk is introvert en heeft asperger, een vorm van autisme. En zijn hart klopt niet zozeer voor commercie, maar voor een mooiere, inclusievere samenleving.

Tekst Ilona de Baar
Beeld Vincent van den Hoogen

Onlangs stond Dirk op het podium bij 24 Uur in Bedrijf. Over zijn ondernemerspad; en alle uitdagingen hierin. Vanaf het moment dat hij de stempel “autisme” kreeg tot zijn eerste team waar hij leiding aan moest geven. Na zijn talk spraken we Dirk kort over zijn motivatie, passie en inspiratiebron …

Dirk, wat zet jou aan?
Toen ik op jonge leeftijd de diagnose autisme kreeg, merkte ik al dat ik zaken op een andere manier bekeek. Het voordeel was hier dat ik kon zien hoe de samenleving omgaat met inclusiviteit. Hierdoor zag ik wat ik zelf absoluut anders zou doen. Deze motivatie heeft er ook voor gezorgd dat ik teamleden heb aangenomen die zich bezighouden met totaal andere inclusiviteit-stukken. Onderwerpen waar ik zelf een blinde vlek voor heb. Bijvoorbeeld internationals in het team, de verdeling mannen-vrouwen en de multidisciplinariteit in achtergronden qua studie.

Stel … jouw leven, in een parallel universum, was anders gelopen. Wat zou je doen als je dit niet deed?

Ik heb heel veel opgepast in mijn leven. Ik heb meer dan 52 oppaskindjes gehad. Ik vind kinderen leuk, daar resoneer ik mee. Dus waarschijnlijk deed ik dan iets aan die kant. Bijvoorbeeld als docent op de basisschool. Misschien op een kleuterschool.

Heel wat anders dan wat je nu doet! Of toch niet?

Het lijkt er heel erg op. In mijn rol ben ik primair docent, daarna coach en uiteindelijk ook CEO. Aan het einde van de dag ben je gewoon met elkaar aan het samenwerken. Met een open blik waarin ik niets uitsluit.

Denk jij dat inspiratie ontstaat uit passie of ergernis?

Haha, beide. Mijn vader is een werktruckbouwer. Hij is van de ‘oude garde’. Dus als iets niet lekker gaat, dan bedenkt hij een oplossing. Soms is het een passende oplossing en soms is ducktape de uitkomst. Dat zijn oplossingen voor problemen die beginnen met ergernis, omdat hij zich stoort aan hetgeen wat er is. Heel veel andere projecten die hij doet, of dingen die ik bijvoorbeeld binnen CORE doe, zijn juist oplossingen vanuit inspiratie uit passie om te verduurzamen. Ik denk dat het gewoon voortkomt uit probleem-identificatie.

Zodra je denkt: ‘er is een mogelijkheid om iets op te pakken, dan ontstaat er ook een motivatie. Een ergernis kan een probleem-identificatie zijn die je verkeerd oppakt. En passie zie ik als probleem-identificatie. Ik ken niemand die gepassioneerd is over iets dat al perfect is.

Neem bijvoorbeeld mensen die zeilen. Zij zijn gepassioneerd en continu bezig met hun eigen skills te verbeteren. Omdat ze denken: dit is niet goed genoeg, ik wil een snellere tijd neerzetten. Daar komt die motivatie en inspiratie vandaan. Dus of inspiratie ontstaat uit passie of ergernis? Mijn antwoord is beide. Het ontstaat uit een gebrek aan iets.

Wat heb jij als autist het meest gemist toen jij nog werkte onder een werkgever?

Heel plat gezegd, een stukje begrip. Ik denk dat we onze handicap of persoonlijke uitdagingen gewoon niet moeten negeren. Vraag als werkgever of je kunt helpen en biedt mogelijkheden en kansen aan. Want ongeacht de stempel; motivatie en drive helpen je het ver te schoppen.